‘
En toen ze al die beertjes af had,’ gaat papa verder,
‘
toen besloot ze om voor hen sjaaltjes, mutsjes en jasjes
te maken.’
‘
Ik begrijp het,’ zegt opa. ‘Voor als het berenkoud is.’
Jasmijn laat haar vinger langs het berenneusje glijden.
Dat vinden beertjes lekker. En zeker Blekkie. Ja, zo heet
hij. Blekkie.
Juf Marloes loopt naar een kale muur bij de keuken. Er
hangt een groot wit vel op. ‘Zo gaat het hier worden.’
Jasmijn stopt Blekkie achter haar rug. Hij is echt van
haar. Tijs heeft zijn beer al laten vallen. Hij verdwijnt
de keuken in.
‘
Kijk,’ zegt juf Marloes, ‘ik heb foto’s uit tijdschriften
geknipt. Foto’s van mooie huizen. Zo willen we het hier
ook maken.’
Oom Maikel slaat een arm om juf Marloes heen. ‘Alle
troep gaat het huis uit. Hup, alles de container in.’
Jasmijn knijpt even in het beertje. Het gaat vanzelf.
‘
En als het huis leeg is,’ gaat oom Maikel verder, ‘dan
gaan we eerst op vakantie.’
‘
Weerophuwelijksreis,’ zegt jufMarloesmeteenheerlijke
zucht. ‘Weer naar Amerika.’
Jasmijn weet het nog. Na de bruiloft hadden ze dubbele
pech. In Amerika werd oom Maikel ziek en toen hij ein-
delijk beter was, brak hij zijn been. Hééél romantisch,
vond de juf. Maar dat meende ze niet, volgens Jasmijn.
Zemerkt dat Tijsopeensnaast haar staat. ‘Jemoet komen
kijken,’ zegt hij zacht.
Oom Maikel wrijft in zijn handen. ‘Als we terugkomen
van vakantie, gaan we beginnen met klussen. We heb-
ben al een aannemer geregeld.’
13
